ο Κωστής Μαραβέγιας μέσα από τις πρωτότυπες μελωδίες του έφερε το ακορντεόν ξανά στην μόδα
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΛΑΜΕΣ

Τι κι αν η προγραμματισμένη για το περασμένο Σάββατο συναυλία του Κωστή Μαραβέγια στη «Βαβυλωνία» του Μύλου βρήκε εμπόδιο την καιρική αστάθεια και αναβλήθηκε... Μια συνέντευξη μαζί του έχει πάντα ενδιαφέρον. Ειδικά ύστερα από τον τελευταίο του δίσκο «Welcome to Greece», με τον οποίο αποδεικνύει ότι, εκτός από το να ερμηνεύει χαριτωμένες μπαλάντες, έχει και θέση και άποψη για την επικαιρότητα.
-Τόπος έμπνευσης υπάρχει για τον Κωστή Μαραβέγια;
«Ο τόπος έμπνευσης είναι παντού. Η αλήθεια είναι πως με συναρπάζει το αστικό τοπίο των μεγάλων πόλεων. Μπορώ να εμπνευστώ το ίδιο καλά και στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην Αθήνα ή τη Βαρκελώνη. Πολλές φορές φέτος που ανεβαίναμε για τα λάιβ στο «Gaia» βόλταρα στην Παραλία σας και σημείωνα στιχάκια και ιδέες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη Βαρκελώνη ή τη Ρώμη».
-Ο τίτλος του τελευταίου σας δίσκου «Welcome to Greece» διακρίνεται από ειρωνεία. Είμαστε φιλόξενοι ως λαός τελικά;
«Δε βλέπετε πόσο φιλόξενα υποδεχτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια τα golden boys, τους «ξένους» επενδυτές που έκαναν κερδοσκοπικά πάρτι στο ακυβέρνητο, σκουριασμένο κρουαζιερόπλοιο “Η ωραία Ελλάς”; Τώρα ήρθε και το ΔΝΤ να τα μαζέψει, μπείτε και αλέστε, τώρα που γυρνάει. Welcome to Greece».
-Πόσο εύκολο είναι να μπει στη διαδικασία ένας καλλιτέχνης να γράψει ένα δίσκο γνωρίζοντας ότι τα αντίτυπα που θα πουλήσει θα είναι ελάχιστα;
«Η τροφή μας είναι τα τραγούδια μας, οπότε με κάποιον τρόπο πρέπει να τα ηχογραφήσουμε και να τα κυκλοφορήσουμε. Αλλιώς, τι θα τραγουδάτε όταν έρχεστε στις συναυλίες μας; Και εμείς πώς θα χαιρόμαστε και θα ικανοποιούμε τη ματαιοδοξία μας; Προς το παρόν κάνουμε δίσκους με την ελπίδα κάποιοι «συλλέκτες» να τους αγοράσουν και να τους κρατήσουν σπίτι τους σαν μια καλή καρτποστάλ από τον καλλιτέχνη που αγαπάνε. Χαίρομαι όταν στα καμαρίνια φίλοι ilegal φέρνουν τα cd για να τα υπογράψουμε».
-Το 2003 είχατε πει σε μία συνέντευξη: «Η αδικία, η αναξιοκρατία, ο επιφανειακός νεοφιλελευθερισμός με ωθούν να δηλώσω "παρών", να διαδηλώσω, να γράψω τραγούδια». Εφτά χρόνια μετά κατά πόσο μένουν ίδια τα κίνητρα;
«Δυστυχώς αυτά τα χαρακτηριστικά της εποχής μας έχουν μια διαχρονικότητα. Τον τελευταίο καιρό βιώσαμε ακόμη πιο έντονα το σκληρό πρόσωπο του καπιταλιστικού συστήματος. Χρειάζονται αντιστάσεις και το "παρών" μας σε όλες τις μεγάλες αποφάσεις που αφορούν το μέλλον μας. Δεν πρέπει να θεωρούμε τα πάντα μοιραία, μπορούμε εμείς να τα αλλάξουμε αρκεί να το πιστέψουμε. Εχω την ελπίδα όμως πως αυτή η κρίση -και δεν μιλάω μόνον για την οικονομική κρίση αλλά και την πολιτισμική, που είναι πιο ύπουλη και αθόρυβη- θα μας βγάλει πιο ώριμους και πιο σοφούς».
-Τι ύφος θα είχε ένα τραγούδι για το ΔΝΤ και την οικονομική κρίση;
«Οπερα μπούφα. Δηλαδή κωμική όπερα. Ναπολιτάνικη, με ολίγη από γέλιο και ολίγη από mafia».