Το αύριο είναι ένα μυστήριο.....Το σήμερα είναι ένα δώρο.

Το αύριο είναι ένα μυστήριο.....Το σήμερα είναι ένα δώρο.

Μια μέρα, όταν ήμουν στην πρώτη τάξη του γυμνασίου, είδα ένα παιδί από την τάξη μου, να επιστρέφει από το σχολείο σπίτι του.
Τον έλεγαν Κάιλ.
Ήταν φανερό ότι κουβαλούσε ΟΛΑ τα βιβλία του και μάλιστα στα χέρια.
Σκέφτηκα: "Μα ποιος θα κουβαλούσε σπίτι του όλα του τα βιβλία την Παρασκευή; Πρέπει να είναι πολύ φυτό!"
Είχα προγραμματίσει ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο (διάφορα πάρτι και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας με τους φίλους μου την επόμενη το απόγευμα), κι έτσι σήκωσα αδιάφορα τους ώμους και συνέχισα το δρόμο μου.
Καθώς περπατούσα, είδα μια ομάδα παιδιών να τρέχουν προς το μέρος του. Έπεσαν πάνω του, ρίχνοντας όλα τα βιβλία από τα χέρια του και σπρώχνοντας τον ίδιο, με αποτέλεσμα να πέσει μέσα στα χώματα.
Τα γυαλιά του έφυγαν και τα είδα να προσγειώνονται στο χορτάρι αρκετά μέτρα
μακριά του. Ανέβλεψε και είδα μια φοβερή λύπη στα μάτια του.
Τον λυπήθηκα κατάκαρδα. Έτρεξα προς το μέρος του, καθώς έψαχνε μπουσουλώντας τα γυαλιά του και είδα τα μάτια του δακρυσμένα.